in Գրքեր (կարդացած և լսած)

Ես երբեք ինձ չեմ համարել գրականության գիտակ և վախենալով եմ արտահայտում կարծիք, բայց մի երկու տող պիտի գրեմ վերջերս կարդացած այս գրքի մասին։ Տենց ուղակի նոթեր, ոչ մի լուրջ բան։

Շուտվանից սենց լավ բան չէի կարդացել ․․․
Պետք է վերադառնալ նորից կարդալ, տենց մի տարի հետո ․․․
Էպոսի 150 պատու՞մ, պետք է գնել, ունենալ ակադեմիական հրատարակությունը։

Գիրքը տեղ֊տեղ նմանացնում էր Ումբերտո Էկոին, տեղ֊տեղ էլ Մարկեսին, բայց դրանից գրքի արժեքը մի նանոմետր անգամ չի նվազում, բայց նաև անսահման ինքնատիպ էր։

Ու հաճախ ես էլ եմ Մհերի պես ուզում թքել բոլորիդ (ու նաև իմ)  մանր ինտրիգների վրա, ու գնալ իմ ագրավաքարում փակվել ․․․ Տենց, էտքանը ․․․

 

Դբա Լավը 😉