Իրականում ոչ մեկը ոչ մի բան էլ չի կերել ։) սա ներկայիս մեդիատարածման հիմար ձևակերպումների ոճով պատրաստված նախաբան֊վերնագիր է։ Ինչ հետաքրքիր է չէ՞, նյութերը այլևս չէն վերնագրվում, այլ միագամից կրճատ ու խայծային նկարագրություն է տրվում։  Ինչևէ, տեսնենք սա կաշխատի՞, թե՞ ոչ։

Լավ, իրականում ուզում եմ պատմել շենքերի կտուրներին արված համերգների մասին։ Մի հետաքրքիր բան եմ նկատել, ուզում եմ ուղակի կիսվել։ Երբ ասում ենք կտուրին արված համերգ, հավանաբար շատերս հիշում ենք Բիթլզի վերջին համերգը՝ Get Back ալբմի ներկայացումը ստուդիայի կտուրին․ համերգ, որը կիսատ մնաց ոստիկանության պատճառով։ Այս համեգը հիշեցի Վաղարշակ Էլիբեկյանի ալբոմը թերթելիս։

Նկարչության, ինչպես նաև լուսանկարչության ուսումնասիրությունը պատմության ոււսումնասիրության մի կարևոր մասը պիտի լինեն։ Ամեն լուսանկարիչ կամ գեղանկարիչ իհարկե իր էմոցիաներով ու աշխարհայացքով է անց կացնում սկզբնական նյութը՝ իրականությունը, սակայն անկախ իրենից թողնում է պատմական տեղեկություններ։

Էլիբեկյանը մեզ պատմում է նրա մասին, որ Թիֆլիսում 19-20֊րդ սովորական պրակտիկա էր  կտուրներին նվագելը։

Նկար համար առաջին։ Սայաթ֊Նովան նվագում է տան կտուրին։

Նկար համար երկրորդ։ Կրկին կտուրին։

Նկար համար երրորդ, Սայաթ֊Նովան նվագում է Քուռ գետի ափին, էլի տան կտուրին։

Սկզբում մտածեցի, որ այս պատիվը միայն Սայաթ֊Նովային է բաժին հասել․ Սակայն հետո էլի կտուրներին նվագող երաժիշտներ գտնվեցին։Իրականում Էլիբեկյանը Սայաթ֊Նովայի կենդանի համերգը դվժար թե լսած լիներ։ Սակայն Սայաթ֊Նովայի կեպարը կարծում եմ հավաքական է, Էլիբեկյանի մանկական հիշողություններից եկող կտուրներին նվագող երաժիշտներն են։

Ահա զուռնաչիները

Ահա հարսանիքի տեսարանը, կրկին երաժիշտները կտուրին են։

Եվ վերջինը նկարը կտուրներին նվագող երաժիշտների վերաբերյալ։

Հավանաբար այս նկարն էլ է պատկերում կտուրին կանգնած երաժիշտներ, դրա մասին ինձ հուշում է ետին պլանը և հեռանկարը․․․

 

Մյուս դիտարկումս գորգերն են, ուշադիր եղեք, երաժիշտները գրեթե միշտ գորգի վրա են կանգնած։ Վերև գլորեք էջը ու նորից նայեք նկարներին։

Դբա Լավը ։)