in Փիլիսոփայական

Որոշումների մասին

Եթե ընդունենք, որ աշխարհում գործում է կոշտ դետերմինիզմ և մարդը ազատ կամք չունի, ու իր «որոշումները» անհրաժեշտորեն ընդունում է արտաքին և ներքին սիտեմների բարդ կոնֆիգուրացիաների և անըմբռնելի ազդակների հիման վրա, ապա կարելի է ասել, որ մադու ցանկացած որոշում դա «տիեզերքի» «որոշումն է» ․․․

Չէ՞

 

Դբա Լավը ։)

 

  1. Հիմա ինչ, ստացվում է, ընդհանրապես ազատ կամք չկա՞, կամ աստված է որոշելու, կամ տիեզերքը ։))

    • :)) երևի կա, բայց ո՞նց կա, պատահականությունն էլ մյուս կողմն ա, բայց պատահականությունն էլ ազատ կամքի հետ կապ չունի ։)

  2. Եթե ընդունում ենք, որ մարդը ազատ կամք չունի, պատասխանատվությունը մեր որոշումների համար գցում ենք ուրշի /կամ Աստծո, կամ տիեզերքի/ վրա…էսպես կարծես հարմար է ապրելը 🙂 Բայց ոչ մեր կամքով ընդունած որոշումների հետևանքների մենք ենք տանում…անարդարացի է կարծես արդար Աստծո կողմից:

    • Ձեր ասածը բարոյական ոլորտին վերաբերող է․ “ո՞վ է մեղավոր”֊ը բարոյական հարց է։ Այստեղ աշխարհի կառուցվածքի մասին հարց է, ինչ֊որ իմաստով հոգեբանություն կամ մետահոգեբանության ոլորտն է։ Դրանք տարբեր են, աշխարհի կառուցվածքը պարտավոր չի որևէ բարոյական մեկնաբանություն ունենալ կամ հարմարվել Աստծո արդար լինելու գաղափարին ․․․

      • ու ես օրինակ կամքի մասին զգուշավորությամբ կխոսեի, որովհետև կամքը ամենաառեղծվածային բաներից մեկն է։

Comments are closed.