Խմի՜ր դու սուրբ գինին
Աստծո ուրախության,
Խմի՜ր այնքան, որ քեզ
Չճանաչես էլ հավիտյան,
Խմի՜ր այնքան, որ ծարավ
Հող-հոգիդ հագենա,
Որ դու հեռանաս
Ու Նա՜ տեղդ գա: