in Բանաստեղծություններ, Պայքար

Չընկերներ

Ուզում էի սիրտս հանեմ
Տամ ձեզ, որ մթում չկորչեք,
Լույս տա` չփտեք:
Ուզում էի աչքս հանեմ,
Դնեմ ձեր հոգու
Անջուր դաշտերում,
Որ մի օր հանկարծ
Ձնծաղիկ ծնվի,
Ի՜մ աչքը տեսնի:
Իսկ դուք հիմարնե՜ր,
Փափկամարմիններ,
Կպել եք ձեր զզվելի մարմիններով
Քիթ ու բերանիս,
Ձեր սողուն, լպրծուն աչքերով
Նայում եք կրծքի գրպանիս.
Կա՞ արդյոք այնտեղ
5000 դրամ`
Էժան պոռնիկի
Մեկ ժամվա վճար:

Այս սենյակում թունավոր սիլիկոնե օդ են լցրել,
Մտածում են, որ կխեղդվեմ`
Չիմանալով, որ մեկ դարի թթվածին դեռ կա իմ թոքերում,
Ու բացի դրանից
Ածխաթթվով ել կարող եմ ապրել: