Մի անգամ գրել էի, որ հեղինակային իրավունքի իրականացման համար անհրաժեշտ է խելամիտ ժամանակահատված, որի ընթացքում միայն այդ իրավունքը կգործի, և որի լրանալուց հետո ստեղծագործությունը կդառնա ողջ հասարակության սեփականությունը:
Դրա մասին գրել էի այստեղ՝
Ինտերնետ ընդվզման մասին
Փաստորեն ֆրանիսիայում կա այդպիսի օրենք, մեջբերում
это происходит лишь спустя 70 лет после смерти автора
Մի քիչ իհարկե շատ է, որովհետև՝
հեղինակի մահվանից հետո 70 տարի + հեղինակի կյանքի մնացած տևողությունը ստեղծագործության հրապարակման օրվանից սկսած = մեկ դարից ավել
Բայց բազմաթիվ գրքեր (օրինակի համար) մեկ դար հետո այլևս ոչ մի ազդեցություն չէն ունենա մարդկության զարգացման վրա, արդեն հին կլինեն ու ժամանակավրեպ կլինի դրանց կարդալը:
Բայց մի ավելի կայֆ բան են արել ֆրանսիացիք:
Верхняя палата французского парламента, Сенат, 13 февраля допустила к голосованию закон, в первом чтении принятый нижней палатой, Национальным собранием.
Закон предусматривает оцифровку недоступных читателям книг XX века, то есть отсутствующих в продаже, но при этом еще не ставших общественным достоянием (это происходит лишь спустя 70 лет после смерти автора).
Предстоит перевести в электронный формат от 500 до 700 тысяч текстов. После этого автор может вмешаться, чтобы его произведение не присутствовало в числе книг, которые впоследствии выпустят в продажу.
Также предполагается создать общественную базу данных по недоступным книгам, поручив эту задачу Французской национальной библиотеке.
Фактически французские законодатели-то борются с пиратами. Ведь огромный массив текстов (доступный сейчас только у пиратов) вводится в легальный оборот. Книги (сотни тысяч наименований) попадают в базу национальной библиотеки и, следовательно, технически, становятся доступны во всех библиотеках. А это значит, что технически обеспечивается право граждан на доступ к информации. А это (вне зависимости от того заявит ли автор запрет на продажу или нет) означает, что произведение не пропадёт и останется ДЛЯ ЛЮДЕЙ, а не для набивания чьих-то карманов.
Իսկ մեր մոտ ասում են , որ գրքերը պիտի թանկանան …
Երբ դեռ երեխա էի, ու հետո էլ ուսանող, ու դեռ փող չէի աշխատում, ժամերով անց էւ կացնում գրախանութներում, նայում էի գրքերին ու փսլինքներս թափում էին, թանկ էին, ամեն բան չէր, որ կարող էի գնել, շատ բան ուղակի հենց գրախանութներում էի կարդում :Ճ
Հետո մի տրյուկ էի հորինել, այն ինչը այդ պահին չէի կարող առնել, բայց պատրաստվում էի, ուղղակի պահում էի գրախանութում :Ճ, հա, վերադասավորում էի, դնում էի հետևի շարքերում որ չերեվա, չառնեն ու հետո փող ունենամ գամ առնեմ, աշխատում էր էտ ձևը:
Իսկ հիմա մտնում եմ գրախանութ, ու գիտեմ, որ ցանկացած գիրք կարող եմ առնել, բայց նայում եմ, նայում ու հազարից մեկ մի բան եմ առնում, որովհետև գիտեմ, որ շատ ժամանակ չէմ ունենալու կարդալու համար, ու հետո հիմա ավելի շատ Աուդիոգրքեր եմ լսում, նույն ժամանակի սղության պատճառով: Բայց ինձ այն ժամանակ էին պետք այդ գրքերը:
Ուսանողները միշտ էլ իրար նման են, միշտ էլ գրքի փող չէն ունենալու, մի՛ թանկացրեք … չնայած դա արդեն էական չի, ինտերնետը և ՏՏ-ն ձեր հախից շուտով կգա, նույն ձևով ինչպես ձեռագիր արտագրողների հախից եկավ Գուտենբերգի տպագրական մեքենան:
Թող ոչ մի կարդացող գրքի կարոտ չմնա [նուրբ ժպտացող տխուր աչքերով սմայիկ]
Մեջբերումները այստեղից էին http://ekniga.livejournal.com/1213602.html
Կիրթ և զարգացած հասարակություն ունենալու համար պետք է որ գրքի գինը լինի մատչելի:
Եթե մատչելի ասելով հասկանում ենք շատ էժան, ապա էժան գիրք միայն նախկին ԽՍՀՄ-ում կար, իսկ ամբողջ աշխարհում միշտ էլ թանկ են եղել գրքերը ու հիմա էլ թանկ են: Այլ բան է, որ դա լավ չի, որ նույն զարգացած երվոպայում մարդիկ գրքերը դժվարությամբ են գնում, բայց դրան հակառակ էնտեղ գրադարանների զարգացած համակարգ կա, որը լրացնում է այդ բացը:
Իսկ հիմա արդեն փակվում է, թղթի գրքի դարը անցնում է, այն կդառնա անտիկվարիատի պես մի բան ու կլինի շատ թանկ:
Կիրթ ու զարգացած հասարակություն ունենալու համար ավելի անհրաժեշտ է ունենալ որակյալ ու բազմազան գրականություն մայրենի լեզվով: Իսկ այդ գրականությունը թվային կլինի, թե թղթային արդեն էական չէ: