Հոգեբանա-սոցիոլոգիա-փիլիսոփայական գրքեր ժամանակակից անազատության պատճառների հետաքրքիր վերլուծությամբ, նաև դեպի ազատությանը տանող ճանապարհի մասին (հատկապես երկրորդը)
շատ դժվար կարդացվող գիրք է, սակայն դժվարությունը անիմաստ չի: Վերջում անպես է խփում գլխիդ, որ չգիտես ինչ անես, քեզ որ մի պատով տաս 🙂
Վերջին գլուխը հատկապես արժանի է ուշադրության: «Հետևություններ Մոնիզմից»: Ու հատկապես արժանի է ուշադրության «Բարոյական Երևակայություն» հասկացողությունը: Ոչ թե այն իմաստող, որ «հանկարծ վատ բան չերեվակայես , հաա՜՜», այլ այն իմաստով որ բարոյականությունը նույնպես ստեղծագործական աշխատանքի տեսակ է: Պետք է ստեղծագործել սեփական բարոյակաությունը ամեն մի քայլ անելիս, ներքին ինտուիտիվ իմպուլսների հիման վրա …
դե այս գրքի մասին , ոչինչ պետք չի ասել , բացի նրանից, որ ամեն մի դեռահաս, աշխարհի դեմ իր ընդվզման փուլում, պիտի անպայման կարդա սա …
իմիջիայլոց հայերեն տարբերակը թարգմանել է Հակոբ Մովսեսը
Բան չէմ մոռացե՞լ , հը՞