Մի քիչ բաձրաձայն մտածեմ … հո՞ դեմ չեք
Հենց սկզբից ասեմ, որ անքննելիության ու անզննելիության կանխավարկածները չէն քննարկվում:

Քրիստոնեկան նախադրյալներ
Աստված
1. Աստված բարի է
2. Աստված սեր է
3. Աստված արդար է
4. Աստված ամեն ինչ հսկում է ու ամենակարող է


Մարդը
5. Մարդը մեղավոր է
6. Մարդը թույլ է
7. Մարդը մի անգամ է ապրում, մահկանացու է
8. Մարդը մահից հետո պիտի դատվի ու ստանա հավիտենական պատիժ կամ հավիտենական երանություն

Կյանքի նախադրյալներ
9. Մարդը միշտ չի որ իրավիճակի տերն է
10. Մարդը միշտ չի որ տիրապետում է բավարար ինֆորմացիայի, ճիշտ կողմնորոշվելու համար
11. Մարդիկ ծնվում են տարբեր սկզբնական պայմաններում, ու տարբեր ընդունակություններով, նույնիսկ հակումներով … Մանկուց կրում են տարբեր ազդեցություններ, մի խոսքով մարդիկ տարբեր են …
12. Մարդու թույլ կամ ուժեղ լինելը , և ընդանհրապես ով լինելը դետերմինացված է, կախված է նրա ծնողներից , բարեկամներից, դպրոցից, ազգից, բակից-բանակից  …. այստեղ կա իհարկե պատահականության տար, հանկարծ մի ոչ այնքան «հաջող» ընտանիքի երեխեն հանդիպում է կյանքում իր «ուսուցչին» … սա օրինաչափությունից դուրս է … սա չէնք հաշվում ..

Հիմա սկսենք համադրել
Հակասություններ


1.2. և 3. Աստված ուզում է, որ մարդու համար լավ լինի, բայց մարդը մեղավոր է ու նա արդար լինելով հանդերձ չի կարող մարդուն ընդունել …

3. և 10,11 Աստված արդար է, բայց մարդիկ ծնվում ու մեծանում են անհավասար պայմաններում, հետևաբար նրանց ինքնակատարելագործման հնարավոր արդյունքը նույնպես կտարբերվի: Այսպես ասած «Ով շատ ունի նրան կտրվի, իսկ քիչ ունի նրանից կվերցվի նաև այդ քիչը»:

7 և 8,3 Մարդը մեկ կյանքի ընթացքում կատարելով սահմանափակ քանակությամբ սխալներ, հանցանքներ, «մեղքեր» հետո անդադար տանջվելու է,  այնպես, կարծես նա հանցանքներ է գործել մի ամբողջ հավիտենականության ընթացքում …

1 և 4 Աստված աեմենակարող է ու բարի է, բայց մոլորակի կյանքում  անարդարություն կա: Կամ նա չի կարող փոխել իրավիճակը, կամ նա բարի չէ, կամ մեր հասկացած բարին իրա «բարու» հետ ոչ մի կապ չունի:
Մի մոտեցում էլ կա. Աստված մարդուն ազատ կամք է տվել ու մնացածը արդեն մարդու ազատ կամքի սխալ օգտագործման հետևանք է: Իմա Աստված չի խառնվում մարդկանց կյանքերին, բայց կրոնական գրականության մեջ լիքը հրաշքների նկարագրություններ կան, երբ Աստծուն ոչ ոք չէր խնդրել, բայց նա խառնվում է գործին: Օրինակ Պողոս առաքյալի դարձը դեպի քրիստոնեություն: Մի խոսքով կրկնակի ստանդարտների շատ ուժեղ հոտ է գալիս այս մոտեցումից:

Այս բոլոր հարցերը ու հակասությունները ըստ ինձ հեշտությամբ լուծվում են, եթե ջնջենք 7-րդ կետը: Ու գրենք որ մարդը ապրում է բազմաթիվ կյանքեր:Եթե մարդը ապրում է շատ կյանքեր, նա պիտի որ ծնվի տարբեր անգամներ տարբեր նախադրյալներով, ու տարբեր պայմաններում, այսինք ունի կատարելագործվելու մեծ հնարավորություն: Նաև անհրաժեշտ է 8-րդ կետը մի փոքր ձևափոխել, ասել որ պատիժը դա հաջորդ կյանքի ավելի  սահմանափակ հնարավորություններն են, բայց մարդը երբեք չի կորցնի վերջին շանսը:

Մի շտապեք ինձ մեղադրել հինդուիզմ, բուդդիզմ կամ այլ արևելյան կրոնափիլիսոփայական ուսմունք դավանելու մեջ: Վերամարմնավորման կոնցեպցիան պերմանենտ է նախնական քրիստոնեության շատ ճուղերի համար, հատկապես գնոստիցիմի: Նաև քրիստոնեությանը շատ մոտ կանգնած հրեական եսսեյների համայնքը ուներ այս տարը իր ուսմունքի մեջ: Ավելին Աստվածաշնչում նույնպես մի թեթև ակնարկ կա դրա մասին: Որ Հովհանես Մկրտիչը դա վերադարձած Եղյա մարգարեն է …

ՀԳ: Վերևում շարադրվածը նոր ուսմունք չի, ճշմարտություն չի նաև, դրանք ուղղակի մտքեր են ու տվյալ կրոնական համակարգի ներքին տրամաբանությունը հասկանալու փորձ: Իմ այս ամենին հավատալ կամ չհավատալը այստեղ ընդանհրապես կապ չունի ու սա ընդամենը մտավարժանք էր …