Համատեղ ստեղծագործություններ Մի անգամ , դեռ շատ շուտ էր, երբ կնիկս դեռ կնիկս չէր, այլ ընկերուհիս, ու շատ հոգնել էինք ամեն ինչից ու ձանձրացել բոլոր ստանդարտ սիրային խաղերից, ու մի գրքում կարդացել էինք, որ ճապոնացիները միջնադարում պալատական մի խաղ ունեին, որոշեցինք խաղալ այդ խաղը։ Խաղի իմաստը հետևյալումն էր, մի հոգի ասում է հոքու … Continue Reading →
Քադաֆի Այֆոններով զինված բորենիներԵվս մի անարխիա տապալվեցԿերաք՞ (կ****ս իհարկե)Մահ կամ հայրենիքԻդեալիստները չեն մահանումԱպո, կներես որ ուշ եմ գրում, բայց մտածեցի մի քիչ շուխուրը անցի, որ լսես ասածս։ Համել դու հայերեն չէիր հասկանում այն ժամանակ, իսկ հիմա էլ ինչ լեզու՞, ին Continue Reading →
Ի՞նչ կարիք կա Չեմ սիրումԴահլիճը լուսավոր է,Երաժշտությունը խփում է աչքերիս,Խցիկով կփակեմ աչքսՈւ արցունքս նկար կդառնաՈւ ոչ ոք այն չի տենա:Ամոթ է, տղամարդու աչքը պիտի չոր լինիՆույնիսկ եթե ոչԻ՞նչ կարիք կա ․․․ Continue Reading →
Անցավ գնաց Մի ժամանակ Բանաստեղծություններ բաժին բանաստեղծություններ էի գրում, որովհետև շատ տխուր էի ու շատ պարապ. .. Continue Reading →
Երբ ծիրանի օղին … Երբ ծիրանի օղին դառնում է երգ,Եվ կինդ փորձում է քեզ թուզ ուտեցնել,Խելագարված երազների հեռավոր ձայնի մեջԶգում ես տիեզերական ընդարձակման ուղին:Երգում է քաչալ տղամարդու ձայնով,Նախաստեղծ քաոսի աստվածուհին,Կուզենայի հասկանալ այն բոլորը,Ինչը անցնում է հոգուս Continue Reading →
Самопознание Лицо слепленное из осколков разбитых зеркалОтражает мир через миллионы парадигм,Глаза смотрящие лишь в самих себяВидят каппиляры и рождение стигм.Напряженный взгляд ищущий СебяРыскает как блик в зеркале мечты.Видит то, что ты не увидишь никогдаВ зеркал Continue Reading →
Дождь живописец Дождь, друг мой живописец,Вздыхает свежый ветер,Рисует своей плотьюАлмазный Звездопадец На моем окне.А человек в лохмотьях,В плаще и с капюшоном,Прийдя из моих мыслей С ситарою в руке,Рассказывает сказкиИ басни, и баллады,Испытывает м Continue Reading →
Бывают… Бывают прозрения,Бывают и глупые мысли,Бывает и путаница в голове.Спасает молитва,Спасает и танец,И черчение на непонятном языке. Continue Reading →