Արտաքին հիշողության մասին

Օրվելի 1984- ում սենց մի հատ պահ կա: Հատուկ գրաքննող բաժիններ կան, որոնք օրուգիշեր զբաղված են նախկինում հրապարակված փաստաթղթերի խմբագրմամբ, ու էնքան են խմբագրել, որ հաջորդ խմբագրմանը հանձնված թերթի կամ գրքի մեջ արդեն հեչ պարզ չի , թե որքան ճշմարտություն կա, նենց ա որ կեղծիքը կարան նորից կեղծեն ու

Քթից այնկողմ չտենալու մասին

Բիձու պատմածից հստակ երևում ա, որ բուռժույը ամենակարող չի, որ ինքը հակաճառում է նրան, հետո սպառնում է , որ ոստիկանություն կկանչի: Ու Վինսթոնը էսքանից հետո չի հասկանում, որ այն ժամանակ գոնե ավելի պաշտպանված էին պռոլետարները (համենայն դեպք իրենց այդպես էին զգում):