Անդրադառնանք մեր դպրոցներին։ Հայոց լեզուն միայն արևելահայերենը չէ։ ……Չխորանամ. պարզապես ուզում եմ ասել, որ հայերենն այսօր այն վիճակում չէ, որ գցենք մրցակցության դաշտ։ Տեսե՛ք՝ բուհական ոլորտում ունենք այդ մրցակցությունը (էլի չեմ կարող ասել, թե որքանով է դա ճիշտ), բայց քանի դեռ հանրակրթական համակարգում լեզվական այդ քաղաքականությունը չկա, հայերենը պետք է խնամքի տակ պահվի։ Մենք ասում ենք, թե պետք է հաղորդակցվենք համաշխարհային քաղաքակրթությանը։ Գիտեք՝ մենք բոլորս մարդ ենք և արտաքուստ ոչնչով չենք տարբերվում (ունենք երկու ականջ, բերան, աչքեր և այլն), բայց հետաքրքիր ենք մեր յուրահատկությամբ։ Նույնն էլ ազգերն են։ Մենք հետաքրքիր ենք որպես հայ և հետաքրքիր ենք հայերենով, ոչ թե հետաքրքիր կլինենք, եթե ևս մի ազգ լինենք, որն անգլերենով կամ ռուսերենով է խոսում։ Հայկական մշակույթը պետք է ստեղծվի հայերենով, որովհետև մեծ հաշվով հայերենն է հայկական մշակույթը։ Կոպիտ ասած՝ եթե դու պետք է ինչ-որ բան արտահանես (որքան հասկացա, այս դպրոցների նպատակներից մեկն էլ խելոք երեխաներին հավաքելն ու արտահանելն է արտասահման, որ այնտեղ կրթություն ստանան ու, իբր, գան, Հայստանում լավ լինի), դու նախ ներքին արտադրանք պետք է ունենաս, ինչպես տնտեսության մեջ կարգավորես ներքին արտադրանքդ, հետո մտածես արտահանման մասին։ Անդրադառնանք տեխնիկային։ Նույն այս հեռախոսները, որոնցով ուզում ես հաղորդագրություն գրել, կարող ես ուզբեկերեն, ղազախերեն և հազար ու մի այլ լեզվով գրել, բայց հայերի հեչ պետքներն էլ չի, որ հայերեն ստեղծեն։ Նույնը համացանցում է։ Փա՛ռք Աստծո՝ «facebook»-ը հայերենով կա, բայց նույն «gmail»-ը կամ «google»-ի բլոգները մտնում ես, ինչ լեզվի ասես՝ հանդիպում ես, բացի հայերենից։ Ես ասենք թե ինչ-որ չափով հասկանում եմ անգլերեն, բայց ես պարտավոր չեմ իմանալ օտար լեզու։ Ինձ համար շատ ավելի հարմար է հայերենով կարդալ, որ ավելի հարմար լինի, բայց չկա։ Չկա ոչ թե նրա համար, որ «google»-ն է այդպիսին, այլ որ հայերը թքած ունեն։ Նույն «Վիքիփեդիան» մտնում ես, խղճուկ վիճակ է։ Ճիշտ է՝ վերջերս մի քիչ շատացել են հոդվածները, բայց որակն է խղճուկ։ «Վիքիփեդիան» էլ հո պետությունի՞ց կախված չէ, մերն է։