1. Ես կարծում եմ, որ երկուսից ոչ մեկն էլ չէի ընտրի։ Երկուսի դեպքում էլ ինչ-որ բաներ կան, որ ինձ այնքան հարազատ չեն։ Հիփփիների դեպքում դա երևի թրմանյութերն են, իսկ սկինհեդների դեպքում՝ իրենց ենթամշակույթի միլիտարիստական գիծը։

   Բայց, ընդհանուր առմամբ հիփփիների միշակույթը ու իդեալները ավելի մոտ են, քան սկինհեդներինը։

   Ի դեպ, եթե ընտրելու լինեի, ես կմիանայի Ամստերդամի սքոթթերներին։ 1960-ականներին իրենք իրոք զգալի ենթամշակույթ էին, ավելի ճիշտ՝ հակամշակույթ։ Ու հիմնական ինձ դուր եկող գաղափարը էն ա, որ դու հրաժարվում ես շաբաթը քառասուն ժամ կորպորացիայի աշխատել՝ ապրելու տեղի ու կերակուրի համար (այն ինչը մեզ պարտադրում է ներկայիս տնտեսությունը, ու ավելի վատ՝ հիպոթեքները քեզ լրիվ մի ամբողջ կյանք պարտադրում դա)։

   Սքոթթերները ունեին ազատ ժամանակ իրենց (ուտոպիական) գաղափարներն ու ծրագրերը իրականացնելու, ինքնազարգացմամբ զգաղվելու համար։ Իհարկե, գուցե իդեալականացնում եմ, սքոթթերների մեծ մասին էդ ազատ ժամանակը պետք էր գիշերային փարթիների ու ցերեկները քնելու համար։ Բայց, ամեն դեպքում, իրանց գաղափարը շատ հրապուրիչ ա։ Ու ափսոս, որ Նիդերլանդներում հիմա սքոթթինգը անօրինական է։

   Հա, ի դեպ, ինչ-որ չափով նման երևույթ ունեինք Հայաստանում 90-ականներին։ Բայց այն երևի ենթամշակույթ կոչվել չի կարող, ու ամեն դեպքում երիտասարդական շարժում չէր հաստատ։

   Ահագին հեռացա հիփփիներից ու սքինհեդերից ։Ճ

   • Չէ, լավ ա որ հեռացար, նորմալ ա սրանք էլ են ենթա(հակա) մշակույթ:

     Սքիները սկզբից միլիտարիստ չեն եղել, ավելին, եթե վիքիում գտնես կարդաս , նույնիկս ռասիստ/ֆաշիստ էլ չեն եղել, սևեր են նույնիսկ եղել մեջները, ուղակի տենց բռուտալ տղեք են եղել, մի հատ հոդված կար, հիմա չէմ գտնի, մի 10 տարի առաջ էի կարդացել, էտտեղ պատմությունն էր, բայց արդեն ամերիկայն սքիների, ասում էր, վտանգավոր էին փողոցները բանվորական թաղամասերում, գիշերը տուն գնալ չէր լունում, սրանք էլ սկսել են ինքնակազմակերպվել, պարապել, ու բանդիտներին տփել, անհրաժեշտաբար է եղել միլիտարարացումը:

     Մնացած բաները արդեն հետագայում ավելացած բաներ են:

2. Մեկ էլ տեսնել այստեղի պաստառը ։Ճ

3. շատ լավնա 🙂
   բայց կողմնապահություն չե՞ս արել Սքիների հետ կախված: Մարդու հոգևոր վիճակը կարծում եմ չարժե կապել սենց բաների հետ —> “տարբեր տեսակի մարդիկ, ճամփորդություններ, գաղափարներ, ուտոպիաներ, հավաքներ, յոգա, պլան, սեքս ”
   մտածիր դաշտը հերկող գյուղացու մասին, որ գիտի չգիտի մի երգ գիտի գութանի մասին, ու քթի տակ մրմնջալով առավոտից երեկո «գործարաններից դուրս չի գալիս»: Կարծում եմ իրա հոգեվիճակը տեղ-տեղ հիփիներին սարի վրայից ա նայում 🙂

   • Եսիմ, ինձ թվում ա չէ, քո ասածը հասկանում եմ ,բայց դա էտքան հաճախակի չի լինում որքան թվում է, իսկ բազմազան ազդեցությունները ավելի շատ են զարգացնում մարդուն: Ես ավելի շատ եմ տեսել զարգացած մարդիկ, ովքեր ինչ որ բան փնտրել են, տարբեր մոլորություններով անցել, իսկ քո ասած գյուղացիներից հա, տեսել եմ, բայց ավելի քիչ, դա ավելի շատ կանոնից շողում ա, քան կանոն, իմ կարծիքով:

4. Բայց դու հիմա զարգացման մասին ես խոսում, իսկ առաջ հոգեվիճակի էէէ.. դրանք տարբերելը էական ա ստեղ: Զարգացման համար ընդունում եմ, կանոնը քո պնդածնա:
   Բայց հոգեվիճակի պարագայում՝ չէ: Որպես օրինակ կարաս նայես հիփփիների ինքնակործանման գործակցին ու սքիների: Վերջիններիս պարագայում կարծում եմ մենակ «երջանիկ ապուշի» /կներես ծայրահեղ արտահայտման համար/ ֆակտորը չի, որ գործակիցը ցածրա պահում, այլ նաև նորմալ հոգեվիճակը, որ հիփփիների մոտ, տարբեր պատճառներով, մեղմ ասած՝ քչությունա անում: 😀

   • Եսիմ, ոնցոր չէ, հենց զարգացման մասին էի ասում, երբ ասում էի ուտոպիաների, պլանի , սեքսի ու մնացած բաների մասին:

Comments are closed.