Ստացվում է որ , մտածողության անալիտիկ կոմպոնենտը առաջնային է , սինթետիկի նկատմամբ: Երեխաները սկզբում սիրում են քանդել ու մասնատել իրերը, դրանք ուսումնասիրելու նպատակով: Ավելի ուշ սովորում են հավաքել համակարգեր իրերից կամ դրանց մասերից, ագրեգացնել ու սինթեզել …
Իսկ ծեր մարդիկ արդեն իրենց անալիզը արել վերջացրել են վաղուց, և զբաղված են սուպերսինթեզով, ու սուպերսինթետիկ դատողություններ անելով:
Սա տղուցս եմ սովորել 🙂