Նարուտոի լուսավորումը

Առաջին հայացքից ինչ կարել է սպասել Նարուտոի նման հանրահայտ անիմե մուլտֆիլմից: Ի՞նչ հետաքրքիր բան պիտի լինի որ:  Հիմա կպատմեմ:

Նարուտոն շատ ուժեղ դաստիրակչական մուլտֆիլմ է, այն կարող է շատ բան սովորեցնել եթե ոչ մանուկներին, ապա հաստատ դեռահասներին:

Ա. Նարուտո անիմեում ցանկացած հերոս, որքան էլ նա կարևոր ու անմահ թվա, շատ հանգիստ մահանում է, ու դա է կյանքի ճշմարտությունը, ինչպես ասել է մեկը, չէմ հիշում թե ով . «Սուր վերցնողը, սրից էլ կմահանա»:

Բ. Նարուտո անիմեում ընկերասիրությունը առաջնայաին տեղում է գտնվում, Կանոհա գյուղի պատմությունը դա ընկերության պատմություն է

Գ. Անիմեում բացահայտ բացասկան հերոսներ չկան, բոլորն էլ ունեն իրենց պատմությունը ու իրենց այս կամ այն ճանապարհը ընտրելու պատճառը:

Դ. «Նարուտոն» հայրենասիրություն է սովորեցնում, ու ոչ միայն ռազմական հայրենասիրություն, այլ նաև բնական, գյուղի բնակիչները ապրում են իրենց գյուղի ընկերային կյանքով, փորձելով կատարել այնպիսի արարքներ, որոնք իրենց գյուղի կյանքը ավելի լավը կդարձնեն:  Գյուղում կան այնպիսի կերպարներ, որոնք առաջին հայացքից միլիտարիստ ու նացիոնալիստ են թվում ընդհանուր լիբերալ մթնոլորտի մեջ, սակայն նրանք մյուսների պես ցանկանում են իրենց գյուղի բարօրությունը, սակայն այլ մեթոդների կողմնակից են:

Ե. «Նարուտոն» բազմակարծություն է սովորեցնում: Բոլոր կերպարները ինչ որ մի կոնկրետ գաղափարի մարմնացումներ են: Սակայն դա չի խանգարում տարբեր գաղափարներ կրողներին միևնույն թիմում աշխատել ու պայքարել համատեղ նպատակների համար:

Զ. «Նարուտո» անիմեում նույնիսկ այնպիսի փիլիսոփայական խնդիրներ են քննարկվում, որոնց առկայությունը ոչ ոք չէր սպասում մանկական մուլտֆիլմում: Օրինակ մի սերիայում Կանոհաի  թշնամիներից երկուսը բանավիճում են արվեսի էության մասին: Արդյո՞ք ճշմարիտ արվեստը այն է,  ինչը ակնթարթային է (ինչպես սովորեցնում է ճապոնական դզենը) , թե՞ ճշմարիտ արվեստը պիտի մոնումենտալ ու հարատև լինի:

Մի այլ սերիայում երկու այլ կերպարներ բանավիճում են իդեալիստական և մատերիալիստական գաղափարախոսությունների շուրջ: Նրանցից մեկը ամեն ինչ վեր է ածում փողի ու հաշվում է ամեն մի գործի գինը, իսկ մյուսը ամեն մի գործի մեջ իր «աստծոն» փառավորելու հնարավորություն է փնտրում:

Ե. «Նարուտո» մուլտֆիլում հայտնվում են ճապոնական դիզաբանության հայտնի դեմքեր , բայց լրիվ նոր որակով : Օրինակ Ամատերասու աստվածուհին հայտնվում է մի մոգական ընդունակության տեսքով: Սուսաննոն (մոտավորապես ճապոնացիների Սասուցի Դավիթն է 🙂  Ռինոսկեն էլ է գրել նրա մասին մի պատմվածք) մի այլ գերմարդկային ընդունակության տեսքով: Իսկ Նարուտոի աղվեսը էլ չէմ ասում, սա մի ուրիշ պատմություն է, իննը պոչանի դեմոն/դեվ  աղվեսը ճապոնական հնագույն լեգենդների հերոս է: Մի խոսքով, ճապոնացիները չէն վախենում ազգայինը ծռելուց, ու դրան ստեղծագործաբար մոտենալուց:  Ու սա շատ հետաքրքիր դաս է:

Զ. Անխտիր բոլոր հերոսները լինելով ինչ որ մի գաղափարի կամ ընդունակության մարմնավորում  այնուամենայնիվ զուրկ չէն շատ մարդկային թուլություններից, մեկը ծխում է, մյուսը սիրում է խմել, երրորդը կանաց հանդեպ թուլություն ունի, մեկ այլը խելառ է ու շուտ բորբոքվող: Սա լավ է եթե համեմատենք հոլիվուդյան գերհերոսների հետ, ովքեր ոչ մի թերություն չունեն, ու շատ կատարյալ են ամեն ինչում:

Ե. Բոլոր հերոսները ունեն մեկը ում պիտի փորձեն գերազանցել, ու այդ մեկը մի դեպքում ընկեր է, իսկ մի այլ դեպքում թշնամի, ու ամեն մի հերոս յուրովի փորձում է ինքն ինեն գերազանցել ու  դառնալ ավելի ուժեղ , ավելի խելացի կամ ավելի կատարյալ: Ու այսպիսի առողջ կամ երբեմն անառողջ  մրցակցությունը խթանում է հերոսների զարգացումը, բոլորը ցանկանում են դառնալ վարպետ, ու ավելի պրոֆոսիոնալ իրենց արհեստում: Վարպետություն(պրոֆեսիոնալիզմ) է քարոզվում:

Զ. Մուլտֆիլմը կարող է սովորեցնել նաև ստրատեգիական և տակտիկական մտածողություն, շատ շատ են քննարկվում խնդիրների լուծման եղանակները, և դրանցից ընտրվում լավագույնները:

Է. Նարուտո մուլտֆիլմի  ամենահետաքրքիր մասը այն է, որ Ջիրայա սենսեյաը (շատ իզվռաշեն ուստա էր, ափսոս սպանեցին) հասկանում է, որ գյուղի բարօրությունը կախված է ամբողջ աշխարհի բարօրությունից, ու այդ պատգամը հանձնում է նաև Նարուտոին: Ու Նարուտոն նեղ գյուղական հայրենասիրությունից աճում է համամարդկային հայրենասիրության, չնայած դրանից իր գյուղը պակաս չի սկում սիրել: Մի խոսքով ինչպես մեկը ասել էր, չէմ հիշում թե ով. «Հայրենասիրությանս մեջ համամարդն է խոսում, ու դրա համար իմ ազգը կարևոր է, եթե իմ ազգը կորչի, մարդկությունը դրանից կաղքատանա»

Մի խոսքով լավ է, որ Նարուտոն պոպուլյար է, լավ է որ այն նաև հայերեն են թարգմանում: Կուզեմ, որ երեխաներս իրենց համար որպես իդեալ ընտրեն հենց «Նարուտո» անիմեի հերոսներից , որովհետև Կուրինայը  ավլի լավ է քան Լեդի Գագան, ու նույնիսկ Ոչիխա Իտաչին ավելի լավ է  քան Մերլին Մենսոնը :

Ու  թող «Կրակի կամքը» հավերժ փոխանցվի սերնդեսերունդ:

ՀԳ: Ինչպես կնիկնս է ասում. «Ուրէ էտ Լեդի Գագան ու Մենսոնը ամուսնանան իրար հետ դրանց քոքը կտրվի, մեկա դրանք համատեղ երեխա չէն կարողանա ունենալ» 🙂

Կուրենայ

Ուչիխա Սասկեն և Սուսաննոն