in Կինոարվեստ

Ճապոնական ֆիլմերի փառատորն – «Գարնանային ձյուն»

Մի հատ նենց ֆիլմ էր, որը ինչպես ճիշտ նկատեց Նորայրը, չի կարելի ցույց տալ երեխաներին 🙂

Անպատասխանատու ու չզարգացած մի տղա, լրիվ տղուկ, ով իր արարքների համար ոչ մի անգամ պատասխանատվություն չէր զգում: Ու տենց լիքը մարդկանց դնում էր վտանգի տակ, բայց իր արարքների անունը դնում էր սեր: Տենց, ու շատ երկար էր ու անիմաստ:

Վերջում էլ բա մենք (ինքն ու սիրած աղջիկը) մյուս կյանքում անպայման իրար հետ կլինենք, ս կակո՞յ ստածի , թույլ տվեք հարցնել …