Զարգացումը ոչ մի դեպքում շատ գիտելիքներ կուտակելու մեջ չի, այլ կյանքի որակի փոփոխության, չնայած գիտելիքները դրա համար օգտակար են լինում:
Զարգացումը ոչ մի դեպքում շատ գիտելիքներ կուտակելու մեջ չի, այլ կյանքի որակի փոփոխության, չնայած գիտելիքները դրա համար օգտակար են լինում:
իսկ ո՞նց ես սահմանում կյանքի որակի բարձրացումը։
իսկ դու դիտարկում ես անձի զարգացումը, թե՞ հասարակության։
եթե հասարակության, ապա համաձայն եմ ։Ճ
իսկ եթե անձի, ապա կարծում եմ, որ կարող է նույնիսկ կյանքի որակի բարձրացումը զարգացում չլինել։ կարող է իջեցումը անգամ զարգացում լինել։ որովհետեւ ինձ համար զարգացած մարդը իր ներաաշխարհի հետ հավասարակշռության մեջ գտնվող մարդն է։
և անձի և հասարակության, հա հենց էտձև էլ սահմանում եմ, ներաշխարհի հավասարակշռության իմաստով, ու ոչ միայն ներաշխարհի
տես, մեկը նստեց լիքը գիրք կարդաց, տենց կարդաց , կարդաց ու լիքը բան իմացավ, բայց կարդացածը ոչ մի բանի վրա չի ազդում, բացի ֆբ.-ում կամ հառփելուց մեծ-մեծ խոսալը, ծիպը տես ես ինչեր գիտեմ 🙂
իսկ մյուսը կարդաց, կարդաց, իրա համար հետևություներ արավ, իր կյանքում ինչ որ բան փոխեց, ասենք սկսեց մարդկանց ավելի լավ հասկանալ, կամ իր բիզնեսը ծաղկեցրեց, կամ էլ ասենք երեխուն ավելի ճիշտ սկսեց դաստիրակել, ու կյանքի որակը փոխվեց, սա էր ասածս, բայց տենց աֆորիստիկ 🙂