Էս ուստի մասին արդեն մի տեղ գրել եմ, խոսքը pi ֆիլմի մասին էր գնում:
Բայց հիմա նոր հայտնաբերում եմ որ Արոնոֆսկին գիգանտ ա: Ահավոր դեմքա, շատ ուժեղ, սիրուն, իմաստուն ու վտանգավոր:
Ես կյանքում չէի պատկերացնի որ են ամերիկյան տափակ րեսթլեռների մասին կարելի ա տենց լավ կինո նկարահանել: Միշտ կմտածեի որ «դա թատրոն ա, ու ոչ մարտարվեստ, դրանք փող են աշխատում, ու ոչ մի խորը բան չկա ըտտեղ»: Հիմա նույնպես այդպես եմ մտածում, բայց դե ուստեն կարեցել ա զիլ ֆիլմ ստեղծի:
Նրա հարցազրույցից մի կտոր
— Самое удивительное в том, как вы показываете рестлеров — эти парни реально друг друга любят. Это и в самом деле так, или художественное преувеличение?
— Я думаю, у них очень нежные сердца. У многих из них, во всяком случае. Самое интересное, что я о них знаю — они и в самом деле братство. Первое правило рестлинга — заботиться об оппоненте. Если у него есть отличное шоу — это победа.
— Еще поражает количество кровищи в этом спорте. Я думал, что рестлеры используют, допустим, бутафорское стекло, сделанное из сахара, как в киношных драках. А тут колючая проволока и настоящие осколки…
— Они всегда резали себя бритвами, как это сделал Микки в одной из сцен. Аккуратненький порез, чтобы можно было капельку крови размазать по лицу. А потом в середине 90-х появились бои без правил: настоящие сражения с настоящими победителями. И тогда же все выяснили, что рестлинг — фальшивка, главная рестлинговая лига была вынуждена признать, что это шоу, а не спорт. И публика начала требовать все больше и больше. Хотя она знает, что это фейк, но она все равно готова наслаждаться матчем, наблюдая за тем, как сильно борцы готовы ранить и мучить себя ради их развлечения. Довольно извращенно, не правда ли? Это называется хардкор-рестлинг, довольно новая штука. Они по-настоящему себя мучают и ранят, делают реально безумные штуки, и они все покрыты шрамами.
Հա իրոք շատ ռեալիստական ա , ու շատ արյուն կա ու շատ տառապանք, անձնական դժբախտություն, կայֆ, խելառություն ու պայքար, ու հիմարության համար պատիժ …
Fountain
Իսկ այս մի ֆիլմը արդեն կինոարվեստի ոլորտից լրիվ դուրս է գտնվում: Սա ուղղակի մեդիտացիա է, միստերիա … Ինչքան ասես սպեցեֆեկտ կա ու համակարգչային գրաֆիկա, բայդ դա այնպես լավ է արված որ էլ չասելու… Ու հոգևոր միստերիալ ապրումները միձուլված են դրամատիկ ու դժբախտ իրադարձությունների հետ: Միաձուլված ասելը մի քիչ սխալ է , մի տեսակ և միաձուլված են , և զուգահեռ են: Լոբաչեվսկի-Ռիմանի երկրաչափության զուգահեռ ուղիղների պես, զուգահեռ են, բայց մի տեղ հատվում են …
հավիտենականության մեջ …
Եթե ցանկանում եք, որ ձեր գանգի կափարիչը տրաքի ու ուղեղը ցպնվի հետևի պատին , անպայման դիտեք Fountain-ը …
Աչքիս էլի սկսվեց էս ցավը, հիմա մինչև սրա լրիվ կինոները չնայեմ չէմ հանգստանա, էնա տոռենտի ջանը սաղ ըլի … դրած քաշում ա 🙂