1. Արտակ ջան բլոտի սեղանը շատ կարևոր ծիսական նշանակություն ա ունեցել Հին Հայաստանում, ու մինչև օրս էլ էդ ավանդույթը գալիս ա: Բլոտը ոչ միայն խաղ ա, այլ նաև ծես:

2. Ապեր եթե ճիշտն ուզում ես իմանալ, ասեմ 🙂
   Բոլոր հին խաղերն էլ, ունեն հոգևոր արմատներ։
   Շախմատը ստեղծել են հին հնդկաստանի իմաստունները։
   Նառդին շումերական քրմերը։
   Իսկ քարտային խաղերը ստեղծել են եվրոպական օկկուլտիստները, նախատիպը եղել է Տառռո քարտերը։ Դրանց «կրտսեր» կոչվող խումբը համապատասխանում է ժամանակակից խաղաքարտերին, թե իրենց քանակությամբ և թե կառուցվածքով։ Սա լուրջ եմ ասում։ Երբ ժամանակ ու ոգեշնչում կլինի դրա մասին էլ մանրամասն հոդված անպայման կգրեմ։
   Սակայն դրանք ոչ մի կապ չունեն եկեղեցում բլոտի սեղան սարքելու հետ։

3. Времени точного происхождения карт не известно, также не ясно и место их изобретения. В старинном китайском словаре Чинг цзе Тунга, получившем известность в Европе в 1678г., говорится, что карты были изобретены в Китае в 1120г., а в 1132 г. получили здесь всеобщее распространение. Четыре масти символизировали времена года, а 52 карты количество недель в году.

   Происхождение игральных карт.
   Легенда, которую приводит отец Клод Франсуа Менестрье (1631–1705) называет родиной карт Францию. Год 1392-й был тем злосчастным годом, когда король Карл VI впал в сумасшествие и, чтобы развлечь его во время болезни, придумали игру в карты.

   Гипотеза восточного происхождения карт опирается на более конкретные данные. В самом деле, китайцы создали игру в домино при помощи трансформации игры в кости, а когда это домино было перенесено на картон, получились карты со шкалой очков. Затем добавились «фигуры» по образу, как полагают, бумажных денег, имевших хождение в Китае. Происхождение самых старых дошедших до нас карт относится к XV веку; они схожи с картами X века, которые исчезли, но следы которых мы находили в старинных текстах.
   Историки относят введение карт на Западе к результатам путешествий итальянцев, таких как Марко Поло. Италия взяла у Азии не только форму карт, но и саму идею использования серий образов для новых развлечений.
   В 1397 году парижский прево констатировал: «Многие ремесленники и простой люд во время рабочего дня бросают свои занятия и жилища ради игры в лапту, шар, кости, карты и защищают лиц, занимающихся этим в будни».

   На первых картах были изображены не привычные нам эмблемы и масти, а «жезлы» (des batons), «монеты» (des deniers), «кубки» (des coupes) и «мечи» (des epees), которые существуют в так называемых «испанских картах», до сих пор распространенных в Италии, Испании и на юго-западе Франции. Немецкие же карты имели другую символику: «сердца», «бубенцы» (des grelots), «листья» и «желуди» (или «кисти» на конце «шнура» – des glanels). «Пики», «черви», «бубны» и «трефы» появились во Франции в конце XV века. Они были «экспортированы» в Англию, где «трефы» и «пики» обозначались словами «clubs» и «spades», соответствующими французским «жезлы» и «мечи».
   Значение карточных символов («фигур») приводит отец Менестрье: «Карты служат не только средством развлечения, но и символизируют общественное и государственное устройство с его королями, королевами и вассалами. «Черви» представляют нам священнослужителей, дворянство – «пики», которые являются оружием офицерства, «бубны» символизируют буржуа, камни их домов и «трефы» – крестьян».

   Вплоть до Великой французской революции (1789–1794 гг.) история карт – это история бесконечных введений и отмен налогов на карточную игру и содержателей игорных домов.
   После революции сбор косвенных налогов был отменен, что поощрило развитие игры в карты. В это время с карт исчезают все монархические символы: короны, скипетры, королевские лилии и т. д. Но художники не знают, что изобразить на головах «свергнутых» королей; валеты же называются теперь «земледельцами» (cultivateurs). Художники стараются наделить карты символами нового общества.
   Однако с 1813 года короли, дамы и валеты возвращаются. В 1827 году правительство решает возвратить на карты изображения двух голов (короля и дамы, которые в память о казни Людовика XVI и Марии Антуанетты изображались обезглавленными). Лишь 31 декабря 1945 года косвенный налог на игральные карты во Франции был отменен.

   Хотя исследование значений мастей основано на дотошных изысканиях, все же в этой области мы сталкиваемся, прежде всего, с игрой буйной фантазии. Отец Менестрье видел в них символы четырех великих монархий: иудейской, греческой, римской и французской, а в четырех дамах символы главных женских добродетелей: набожности, красоты, материнства, мудрости. Другие авторы видят в «дамах» символические изображения Марии Анжуйской (супруги Карла VII), Агнессы Сорель (его фаворитки),

4. Ապրես Tsaxik,
   Բայց որ այս տեքստի աղբյուրը գրեիր ավելի լավ կլիներ 😉

5. Խաղաքարտերի մասին հետաքրքիր տեղեկություններ կարող եք կարդալ նաև այս հասցեով: Նույն սայտում նաև ռուսական առաջատար ալիքների հեռուստածրագրերը կան:
   http://www.citycat.ru/main.html

6. Մարդիկ կռապաշտ են դառել, ինչ եք ասում, սրբություն չի մնացել, չունեն:
   Դրա համար էլ էս օրի են, դժգոհում են էլ:
   Եկեղեցիներ վերանորոգելու համար փող են ստանում սփյուռքահայերից, գռփում են փողերը, ջիպեր գնում ու Եկեղեցին մնում է այդպես խոնարհված, հազար ամոթ այդ սրբապիղծներին:
   Բա պատկերացնում եք դա լիներ Վրաստանում կամ թուրքիայում, հիմա բոլոր թերթիկներում գրել էին, գոռացել էին, որ վրացիները քանդում ու ավերում են մեր Եկեղեցիները, թուրքերը սրբապղծում են մեր սրբությունները, ու բոլորը լռում են թե ինչ է կատարվում իրենց տանը, Հայաստանում;
   Բա այս Եկեղեցիները գտնվում են Հայաստանում, բա սրանց համար ինչ ասես, բլոտ խաղալն էլ Եկեղեցում դա ամենամեծ սատանայությունն էր, մարդիկ սատանա են դարձել, սատանա, չեն հասկանում որ կպատժվեն!
   շատ շնորհակալություն այս հոդվածի համար, բացում եք շատերի աչքերը!!!

7. մի բան էլ ասեմ, նախանձում եմ երբ տեսնում եմ թե թուրքերը, մյուս մուսուլման ժողովուրդներըն ինչպես են պաշտում իրենց սրբությունները; Իրենց սրբավայր մտնելիս խոնարհվում են մեծից փոքր, չոքում են գետնին ու խոնարհվում, պաշտում են իրենց սրբությունները!!
   Իսկ մեզանից շատերը, առհամարանքով են վերաբերվում, հետո երբ մի բան է լինում, գոռում են,
   – ՈՒր էիր Աստված;
   Առանց հասկանալու որ Աստված հեռանում է այդպիսի տեղերից, թողնելով այդպիսի մարդկանց սատանայի քմահաճույքին

8. Մահմեդականների նախանձախնդրությանը չէմ նախանձում բայց շատ հարգում եմ: Իսկ ինչ մնում է պատիժի հարցին , համամիտ չէմ ձեզ հետ: Պատիժը միշտ մեզ հետ է, հենց հիմա: Հենց բլոտ խաղալու պահին, խաղացողը պատժվում է, որովհետև իր հիմարության մեջ է, իսկ ոչինչ չանողը (օրինակ ես), պատժվում է երբ տեսնում է բլոտի սեղանը, ու տխրում է կամ ջղայնանում:

Comments are closed.