Օգոստոսյան այցի ժամանակ հանդիպածս ամենատպավորիչ նոր բանը Արցախում դա Եզնիկ Մոզյանի անվան արհեստագործական ուսումնարանն էր։  Լուսանկարները չէն փոխանցում տպավորություններս։ Այնպիսի մի տեղ է, որտեղ կարելի է ուսանել արհեստներ , սակայն ուսանել դրանք ամենաժամանակակից մեթոդներով, լայն և լուսավոր լսարաններում և աշխատարաններում։ Սովորել կիրառել ժամանակակից տեխնիկա և գործիքներ։ Շատ տրամադրող տեղ է, ազատ տարածությունները (գոնե ինձ մոտ) խթանում են մտածողությունը։ Ունեն արևային մարտկոցներ և ժամանակակից ջրատաքացման համակարգեր։ Կարճ կապեմ․ 21֊րդ դարի արհեստագործական ուսումնարան է։  

Երեք բան կա, որը Ստեփանակերտում միշտ աչքի է ընկնում ու քաղաքը տարբեր է դարձնում այլ քաղաքներից, դրանցում արտացոլվում է քաղաքի ոգին։ Բալկոնային խորովածանոցները (մինի մանղալները) Համատարած, մեծաքանակ, խայտաբղետ լվացքը Հատուկ, սովետական տառատեսակը, որով բազմաթիվ գրվածքներ կան   Դբա Լավը ։)  

Մեծ առումով անհետաքրքիր էր, կամ քիչ ժամանակ մնացինք ․․․

Ինձ միշտ ձգել են լքված շենքերը․ Երեխա ժամանակ Վանաձորում շատ քանդված, կիսաքանդ և լքված շենքեր կային․ մենք էլ սիրում էինք խաղալ այդ շենքերի մեջ, չնայած շատ վտանգավոր էր

Ինչպես միշտ սկզբում արագ տեղեկություններ
Վայր։ Տափի վանք֊ամրոց, Ուրծ բնակատեղի, Ուրծ ամրոց (Ուրցաձոր, Լանջահովիտ)
Ամսաթիվ։ Մարտի 12 , 2017թ
Մասնակիցներ։ Ճանապարհորդ արշավախումբ