«Դու»-ի և «Դուք»-ի մասին

Մի ժամանակ մտածում էի, որ «Դուք» դիմելաձևը առաջացել է հոգեբանական բազմաթիվ «ես»-երի գոյության պատճառով(Յունգի «Շողքը»,«Դիտողը», արխետիպերը որպես առանձին «գերանհատներ» մարդու մեջ …, ֆրեյդի «Էգոն», «ՍուպերԷգոն» …, Բերնի տրանզակտային վերլուծության «ծնողը»,«երեխան»,«չափահասը», էլ չէմ ասում մարդու մեջ ապրող Շտայների ասած բազմաթիվ «աստվածներին» ու «դիքերին»:
Բայց այսօր մտածեցի, որ եթե այդպես է, ապա

Սակրալ ու վուլգար արվեստի մասին

Մի միտք հնչեց, որ Կանտը ասել է թե արվեստը այն բանն է, որի պահանջը մարդու մեջ իսկզբանե չկա, ու որ արվեստ հասկանալու համար սովորել է պետք: Փորձեցի իհարկե ասել, որ համաձայն չէմ, ու բացատրել իմ կարծիքը, բայց բախվեցի բոլոր խելացի ու զարգացած, շատ կարդացած մարդկանց համընդհանուր թերությանը՝ շատախոսությանը: Այս առումով քյառթուները ու ինտիլիգենտները առանձնապես չէն տարբերվում միմիանցից: Երկու տեսակն էլ մտածում են, որ եթե շատ խոսեն, վրա վրա ու արագ արագ, կհաղթեն, բայց ճշմարտությունը ինչպես ասում են ճանաչվում է վեճի մեջ, այլ ոչ թե մենախոս շատախոսության: Չնայած պատահում է , երբ ճշմարտությունը լքում է չափազանց երկար վիճողներին …

Սեփական տան (առանձնատան) մասին

Ինչու՞ եմ ես երազում սեփական տան մասին: Որովհետև սեփական տունը ինձ համար ռեալիզացված ազատության ու անկախության խորհրդանիշ է: Հիմա ասեմ թե ինչու: Սեփական տուն ունեցողը երբեք ոչ ոքի չի ջրի, ու ոչ մի վերևի հարկում ապրող տիկին իրեն չի ջրի: Ամռան ամիսներին չի շնչի աղբի հոտը: Սեփական տուն ունեցողը միշտ կարող է ընդարձակվել, ավելացնել մի հարկ, կամ մի սենյակ: Ու չի մտածի այն մասին, որ եթե շատ երախա է ուզում ունենալ, տեղ չի լինի, որ ամեն մեկը իր առանձին սենյակն ունենա: Սեփական տուն ունեցողը կարող է մի փոքր ավելի նպաստավոր էկոլոգիա ստեղծել իր շրջակայքում, մի քանի ծառ ավել տնկել այգում, ու դա ավելի շատ թթվածին կտա: Սեփական տուն ունեցողը միշտ կիմանա թե ինչ միրգ է ուտում, որովհետև հենց ինքը կաճցնի այդ միրգը վերը նշված այգում: Սեփական տուն ունեցողը միշտ հով ու հաճելի տեղ ունի, որտեղ կարող է նստել իր ընկերների հետ ու խմել հենց նույն այգում աճեցված և սեփական ձեռքով

Քաղաքականացման մասին

Երբ ինձ ասում են, որ ամեն բան քաղաքականություն է, ծիծաղս գալիս է, դա այն «ընդանհրապես զրիցներց» է, որոնց քանակը երբեք չի քչանում: Նման է սրանց .

«Ամեն ինչ փիլիսոփայություն է»,  «Ամեն քայլ աղոթք է», «կյանքը արվեստ է», «կյանքը գիտություն է»,«կյանքը թատրոն է», «ամեն բան ֆիզիկայի օրենքներ են», «ամեն

պակասող բաների մասին

Մի շաբաթ առաջ նենց վատ էի, գիտե՞ք, սենց բան կա, էն որ մտածում ես , նայում ես ասում բայց ինչու՞ եմ վատ, ի՞նչս ա պակաս, ես հիմա լավ վիճակում եմ, աշխատանք ունեմ, սիրած կին, երեխա, լավ հնգերներ, լիքը հետաքրքրություններ որոնք ուղակի իրար գլխի վրա բաձրանալով իրար հերթ չէն տալիս: Ու ընդհանուր առմամբ ամեն

Յոհան Գուտենբերգը և բիզնեսը

Մտածում էի, որ եթե Յոհան Գուտենբերգը ժամանակին բիզնես խնդիր չունենար, չմտածեր կարճ ժամանակում շատ գիրք տպելու մասին, ու հետևաբար շատ գիրք ծախելու մասին, եվրոպական մշակույթը այդպիսի բում չէր ապրի: Սա այն դեպքերից է, երբ բիզնեսը խթանում է մշակույթը:   Ու անձնական ու հասարակական շահերը իրար ձեռք բռնած

Ակտիվ լինելու մասին

Ռուսերեն «халява» բառը  չգիտեմթեոր մի լեզվից թարգմանաբար նշանակում է «մոր կաթ»: Ու դա նուրբ ակնարկ է այն բանի, որ կյանքում մարդուն ձրի ոչինչ չի հասնում, բացի մոր կաթից: Իհարկե եթե ձրի բանը մի մարդ իր սեփական կամքով չնվիրի մյուսին: Բայց «халява» բառը իր սկզբնական իմաստը կորցրել է, ու դարձել բոլոր «ձր